TotaLAIKH (Street Market Architecture)
This project is concerned with the temporary Street Market as a unique commercial urban activity which accumulates products, events and social relations and is governed by specific symbiotic rules. Its timeless evolutionary course raises questions concerning its primitive micro-economic formation and almost parasitic character, which survives intact over time. With its inherent heterogeneity Street Market functions as a moving pulsating mass within the city. Despite alterations or temporary transformations that this may produce, the Street Market manages to be inexorably integrated, in everyday life, as a form of necessity. This inclusive heterotopic displacement is further intensified with the collection of makeshift display stands, within a purely urban environment (i.e public streets), a rather strange and foreign place for the objects. The commercialization and management of primary human needs, such as food and clothing, make the Street Market an agricultural activity inserted right into the heart of the city. Architecture constitutes a similar folk species, open to trading and negotiation The architectural product, that is the building as a commodity which responds to needs of habitation, refers today to the experience of architecture as a deferred, an outmoded habit. The building daily negotiates its completeness in an effort to emerge as the most appropriate among a lot of competing products. A daily sacrifice on the altar of sales.
TotaLAIKH
Η μελέτη του θέματος επικεντρώνεται στη Λαϊκή Αγορά ως μια ιδιόμορφη εμπορική δραστηριότητα των ανθρώπων της σύγχρονης πόλης, η οποία συσσωρεύει προϊόντα, συμβάντα και κοινωνικές σχέσεις, τα οποία ενέχουν συγκεκριμένους συμβιωτικούς κανόνες. Η διαχρονική εξελικτική της πορεία γεννά ερωτήματα όσο αφορά αυτό το πρωτόγονο μόρφωμα, που σχεδόν παρασιτικά, επιβιώνει ανέπαφο στο χρόνο. Η ετερογένεια στο εσωτερικό της λειτουργεί ως μια κινούμενη παλμική μάζα στον ιστό της πόλης, η οποία παρά τους τυχόν τραυματισμούς και αλλοιώσεις που μπορεί να επιφέρει, μεταμορφώνοντάς την έστω και προσωρινά, καταφέρνει να εντάσσεται με τρόπο σχεδόν επιτακτικό και αναγκαίο στην καθημερινότητα του σύγχρονου αστού. Αυτή η ιδιόμορφη ετεροτοπία εντείνεται περισσότερο με τη συλλογή τυπολογιών αυτοσχέδιων εκθετηρίων διατάξεων, μέσα σε ένα περιβάλλον αμιγώς πολεοδομικό, σε τόπο αλλόκοτο και ξένο προς τα αντικείμενα. Η εμπορευματοποίηση και η διαχείριση πρωτογενών αναγκών του ανθρώπου, όπως η τροφή και η ένδυση, καθιστούν τη Λαϊκή Aγορά ως μια εμβόλιμη αγροτική δραστηριότητα στην καρδιά της πόλης. Ένα αντίστοιχο λαϊκό είδος προς διαπραγμάτευση αποτελεί και η αρχιτεκτονική. Αναλογικά, το αρχιτεκτονικό προϊόν ως εμπορεύσιμο είδος, παραπέμπει στη βίωση της αρχιτεκτονικής ως μια ετεροχρονισμένη συνήθεια. Στο βωμό της αγοραπωλησίας, το κτήριο διαπραγματεύεται καθημερινά την πληρότητά του, σε μια προσπάθεια να αναδειχτεί ως το καταλληλότερο, μέσα από μια πληθώρα ανταγωνιστικών προϊόντων.
Anthi Gallou
Nestoras Kanellos
Katerina Kelessidou
Marilena Zounaraki
